مقایسه تأثیر رایحه استنشاقی لاوندولا و آرام سازی بنسون بر علائم حیاتی بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

پیش زمینه و هدف: انجام پروسه های تهاجمی مانند آنژیوگرافی، روی واکنش های فیزیولوژیک و علائم حیاتی مددجو تأثیر گذاشته و عوارضی مانند دیس ریتمی، اسپاسم و پارگی عروق، مددجو را در معرض خطر قرار می دهد. روش های غیردارویی مانند رایحه درمانی و آرام سازی نقش مؤثری در ثبات علائم حیاتی و درنتیجه پیشگیری از این عوارض دارد. هدف این مطالعه مقایسه رایحه استنشاقی لاوندولا و آرام سازی بنسون بر علائم حیاتی بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر بود. مواد و روش کار : این مطالعه یک پژوهش مداخله ای (نیمه تجربی) است که بر روی100 بیمار بستری، جهت آنژیوگرافی عروق کرونر در بیمارستان فاطمه الزهرا (س) ساری در سال1392 انجام شد. افراد بر اساس نمونه گیری به روش آسان، انتخاب و سپس به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند که، گروه کنترل (33) و رایحه درمانی (33 نفره) و آرام سازی (34نفره)تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو بخش؛ پرسشنامه( اطلاعات دموگرافیک و برگه ثبت متغیرهای همودینامیک) و ابزار (دستگاه فشارسنج و ساعت ثانیه شمار) بود بیماران به سه گروه رایحه درمانی، آرام سازی و کنترل تقسیم شدند. در گروه رایحه درمانی از رایحه لاوندولا و در گروه آرام سازی از روش آرام سازی عضلانی بنسون استفاده شد ولی در گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. داده ها با نرم افزار 5/11 spss و آزمون های آماری کای اسکوئر و ویلکاکسون، من ویتنی، کراس کالوالیس تحلیل شد. یافته ها: نتایج اختلاف آماری معنی داری را بین میانگین پارامترهای فیزیولوژیک (فشارخون سیتولیک، تعداد تنفس و تعداد نبض) قبل و بعد از مداخله در هر گروه نشان داد. اما مقایسه دو گروه رایحه درمانی و آرام سازی با آزمون آماری من ویتنی از لحاظ آماری معنی دار نبوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان پیشنهاد کرد که در تکنیک های تشخیصی تهاجمی می توان از رایحه درمانی و آرام سازی برای ثبات علائم حیاتی استفاده نمود.